บางคนยอมหยุดอยู่กับสิ่งที่ตัวเองเรียกว่าความรัก ทั้งที่มันเป็นเพียงสิ่งที่ช่วยคลายความเหงา เพียงเพราะกลัวที่จะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว น้อยคนที่กล้าที่จะเผชิญความเหงาและพร้อมที่จะค้นหาความรักต่อไป
ทุกคนล้วนมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน มีสภาพชีวิตที่แตกต่างกัน แต่จะมีสักกี่คนที่มีความสุขบนจุดที่ตัวเองยืนอยู่ ความรักของบางคนมีแต่ความเหงา มีแต่ความเศร้า ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเป็นความรักได้อย่างไร ความรักคืออะไร คนทุกคนล้วนมีความหมายอยู่ในใจ แต่การแสดงออกที่เราเห็นกันโดยส่วนใหญ่กลับกลายเป็น ความรักคือการได้ครอบครอง ซึ่งเป็นสาเหตุของความหึงหวง แต่นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งที่เราเข้าใจกันว่าเป็นความรัก
กับบางคนความรักคือการให้ คือความเข้าใจ แต่จะมีสักกี่มากน้อยแค่ไหนที่จะมีความรักแบบนั้น มันไม่ง่ายเลยที่จะเจอความรักในแบบที่แต่ละคนต้องการ คนที่เรารักเค้า เค้าก็ไม่รักเรา กับคนที่รักเรา เรากลับไม่รักเค้า แต่กับบางคนเค้ายอมที่จะหยุดอยู่กับคนที่รักเค้า ถึงแม้ว่าตัวเค้าอาจจะไม่ได้รักเลยก็ตาม
ในวันนี้วันที่เรายังมีแรงตามหาความรัก เราจึงเลือกที่ตามหาคนที่เรารัก ถึงแม้ว่าจะยากแค่ไหนก็ตาม แต่เมื่อเวลาผ่านไป จนถึงวันหนึ่งที่เรารู้สึกหมดแรงที่จะตามหาความรัก ในวันนั้นมุมมองของเราก็อาจจะเปลี่ยนไป อาจจะเลือกอยู่กับคนที่เค้ารักเราก็ได้ ความรักในมุมมองของแต่ละคนก็ล้วนแตกต่างกันไป แต่จะมีสักกี่คนที่มองความรักอย่างลึกซึ้งและเข้าใจ
ในวันนี้วันที่เรายังมีแรงตามหาความรัก เราจึงเลือกที่ตามหาคนที่เรารัก ถึงแม้ว่าจะยากแค่ไหนก็ตาม แต่เมื่อเวลาผ่านไป จนถึงวันหนึ่งที่เรารู้สึกหมดแรงที่จะตามหาความรัก ในวันนั้นมุมมองของเราก็อาจจะเปลี่ยนไป อาจจะเลือกอยู่กับคนที่เค้ารักเราก็ได้ ความรักในมุมมองของแต่ละคนก็ล้วนแตกต่างกันไป แต่จะมีสักกี่คนที่มองความรักอย่างลึกซึ้งและเข้าใจ
ความรักมีหลายรูปแบบแต่ความรักที่สมบูรณ์แบบหาไม่ได้ง่ายเลย เคยสงสัยกับที่แต่งงานแล้วอยู่ด้วยกันมานาน จนมีลูกมีหลานเยอะแยะ ว่ายังคงมีสิ่งที่เรียกว่าความรักหลงเหลืออยู่บ้างหรือเปล่า สิ่งที่ได้รับคำตอบคือ ยังคงรักและห่วงใยกันอยู่เสมอ แต่ก็มีไม่เยอะนักที่จะได้คำตอบแบบนี้ บางคู่กลับอยู่ด้วยกันเพราะกลัวความเหงา ถึงแม้จะไม่ได้รักเลยก็ตาม เคยถามใครคนนึงว่ายังรักและห่วงใยคนรักอยู่หรือเปล่า
มีความหมายอยู่ในคำตอบที่ได้รับพร้อมกับความเงียบงัน ว่าถ้าเราอยู่ในสภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ต้องลอยคออยู่ในทะเล แล้วมีอยู่วันหนึ่งเห็นเชือกฟางลอยมา ทั้งทั้งที่เราก็รอคอยขอนไม้ที่จะพาเราไปถึงฝั่งได้ เราก็ต้องคว้าเชือกฟางเส้นนั้นไว้ก่อน เพราะอย่างน้อยก็ยังพอมีอะไรให้เรายึดเหนี่ยว และเมื่อเราคว้าไว้แล้วถึงแม้จะไม่ใช่ขอนไม้ก็ตาม เราก็ต้องหาทางที่จะช่วยกันไปให้ถึงฝั่ง อาจจะมีจมน้ำบ้าง เหนื่อยบ้างแต่ก็ต้องช่วยกันไป
ถ้าเราจะลอยคอในทะเลรอขอนไม้ใหญ่ที่เราคาดหวังไว้ว่าจะลอยมา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีมาเมื่อไร เราก็คงจะเหนื่อยหมดแรงจมน้ำไปก่อน คล้ายกับว่า ในช่วงชีวิตนึงของเราเป็นช่วงของการค้นหาความรัก จนกระทั่งเราหมดเรี่ยวแรงที่จะค้นหา เราถึงจะหันมามองในสิ่งที่เราเคยมองข้ามไป
มีความหมายอยู่ในคำตอบที่ได้รับพร้อมกับความเงียบงัน ว่าถ้าเราอยู่ในสภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ต้องลอยคออยู่ในทะเล แล้วมีอยู่วันหนึ่งเห็นเชือกฟางลอยมา ทั้งทั้งที่เราก็รอคอยขอนไม้ที่จะพาเราไปถึงฝั่งได้ เราก็ต้องคว้าเชือกฟางเส้นนั้นไว้ก่อน เพราะอย่างน้อยก็ยังพอมีอะไรให้เรายึดเหนี่ยว และเมื่อเราคว้าไว้แล้วถึงแม้จะไม่ใช่ขอนไม้ก็ตาม เราก็ต้องหาทางที่จะช่วยกันไปให้ถึงฝั่ง อาจจะมีจมน้ำบ้าง เหนื่อยบ้างแต่ก็ต้องช่วยกันไป
ถ้าเราจะลอยคอในทะเลรอขอนไม้ใหญ่ที่เราคาดหวังไว้ว่าจะลอยมา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีมาเมื่อไร เราก็คงจะเหนื่อยหมดแรงจมน้ำไปก่อน คล้ายกับว่า ในช่วงชีวิตนึงของเราเป็นช่วงของการค้นหาความรัก จนกระทั่งเราหมดเรี่ยวแรงที่จะค้นหา เราถึงจะหันมามองในสิ่งที่เราเคยมองข้ามไป
No comments:
Post a Comment