รอยน้ำตาที่ไม่มีใครเห็น

เรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคนเรา ทั้งสุขและเศร้า ทั้งเรื่องที่น่าจดจำและเรื่องที่ควรจะลืม แต่บางครั้งมันก็ยากที่ห้ามความคิด หรือบังคับใจให้จำหรือลืมเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับชีวิต

ความเจ็บปวดบางอย่าง ไม่เพียงแต่สร้างรอยแผลอยู่ในส่วนลึกของใจ และมันเจ็บปวดในทุกครั้งที่ความทรงจำเหล่านั้นกลับมา เรื่องราวบางอย่างไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำ ต่อให้อยากจะลืมมากสักเพียงไหน แต่ก็ต้องซ่อนความเจ็บปวดไว้ในใจโดยลำพัง และคงไม่มีอะไรที่เจ็บปวดเกินไปกว่าการร้องไห้โดยที่ไม่มีใครเห็นหยดน้ำตา

และถ้าหากได้เห็นน้ำตาของใคร ขอแค่จำเอาไว้ว่า หากไม่เคยเสียใจ ก็อย่าดูถูกใครหากเห็นเค้ามีน้ำตา เพราะเราไม่อาจรู้ได้เลยว่า ... เค้าผ่านอะไรมาและเค้าเจ็บปวดสักเพียงไหน